Begonnen als buitenschoolse sportactiviteit van de Technische School Maasbracht, later Scholengemeenschap Maasbracht, en uitgegroeid tot een begrip in Maasbracht en de Zuid-Nederlandse basketballwereld. Altijd klein en bescheiden gebleven, maar met een grootse uitstraling. Vele inwoners van Maasbracht en omstreken maakten, of maken nog steeds, deel uit van TSM All Stars.
Nadat TSM All Stars als zelfstandige school basketball vereniging in het seizoen 1984/1985 met een eigen team in de competitie uitkwam, volgden de ontwikkelingen elkaar in rap tempo op.
Om ook de spelers van het eerste uur in de gelegenheid te stellen om competitie basketball te spelen, kozen we voor een juniorenteam. Daarin mocht je tot je achttiende basketballen. In het huishoudelijk reglement hadden we opgenomen dat je ook als je de school reeds had verlaten, mocht blijven basketballen. Er waren al tal van acties om het benodigde geld binnen te krijgen. Voor de kleding, maar ook voor de zaalhuur. We konden immers niet meer in de gymzaal terecht en moesten in de Andreashal onze wedstrijden afwerken. Toen nog op het kleine veld, waarvoor we tweederde van de hele zaal moesten afhuren. Alleen de wedstrijden dan, want getraind werd er jarenlang in de gymzaal van school. Pas jaren later, nadat het schoolgebouw met de grond gelijk was gemaakt, gingen we ook in de sporthal trainen.
Meest in het oog springend was de supportersclub van TSM All Stars die voornamelijk bestond uit familieleden van de spelers. Die moesten voor elk gescoord punt een cent betalen. De spelers deden hetzelfde, maar dan voor de tegendoelpunten. Dat alles werd bijgehouden door Bepa Systems dat alle gegevens van wedstrijden en standen van TSM All Stars op de computer bijhield. Ook een unicum voor die tijd. Alle spelers ontvingen elke week de bekende info’s die in de loop der jaren met TSM All Stars meegroeiden. Van alle wedstrijden verschenen er verslagen in de regionale weekbladen. Later, toen de prestaties van TSM All Stars beter en beter werden, waren de verrichtingen van TSM All Stars ook in de krant te lezen.
Vanaf het eerste begin was duidelijk dat wij bij TSM All Stars alle zaken goed geregeld wilden hebben. Zo niet, dan ging het feest niet door. De kleding en entourage, alles moest er perfect uitzien. Op Amerikaanse lees geschoeid. Ook een peiler in het succes van TSM All Stars was dat iedereen eerst maar eens een jaar moest bewijzen dat je ook wilde basketballen. Zo werd het kaf van het koren gescheiden.
En zeker zo belangrijk: geen kader, geen team. Pas op het moment dat zeker was dat een team een jaar lang goed begeleid kon worden, werd besloten om ook met dat team in de competitie uit te komen. De kenners weten wel dat daar heel wat bij komt kijken. TSM All Stars heeft door dit principe ook nooit een team uit de competitie moeten terug trekken. Iets dat helaas bij andere basketballclubs regelmatig voorkwam. Het aantal competitiewedstrijden was al niet veel, en werd daardoor regelmatig verder ingekort. Dit tot teleurstelling van velen, die desondanks altijd met het zelfde doorzettingsvermogen verder gingen.
De gymzaal van de Technische School Maasbracht werd het thuishonk van TSM All Stars. Vertrek en eindpunt van alles. De aanvankelijk kale gymzaal onderging in de loop der jaren een heuse metamorfose. Behalve de gekleurde vloer, de verlichting, de schilderingen en vlaggen op de wanden deed ook de techniek steeds meer zijn entree. Ver voordat de klapring in het basketbal zijn opwachting maakte, had TSM All Stars al zijn eigen techniek om gebroken borden en ringen te voorkomen, uitgevonden. Niet alleen de ring klapte, maar het hele bord werd beweegbaar gemaakt.
Het bleef bij TSM All Stars altijd moeilijk om de teams in te delen. Zo waren de meeste leerlingen meestal te oud voor het ene en te jong voor het andere team. Dankzij talloze dispensaties hebben we die problemen aardig kunnen tackelen.
Na het eerste juniorenteam duurde het twee jaar voordat TSM All Stars met nog een team in de competitie uitkwam. Begeleid en meestal getraind door spelers van het hogere team. Het bleek een succesformule.
Op het hoogtepunt kwam TSM All Stars met drie team in de competitie uit. Dat betekende voor velen dus een volle zaterdag én zondag. De genoegdoening was echter onbeschrijfbaar. Ook al omdat TSM All Stars de nodige talenten heeft voortgebracht. Na verloop van tijd werd het seniorenteam het paradepaardje van TSM All Stars. Onder leiding van Piet de Boer werden de nodige successen behaald. Daarover kunt u elders in dit boek ongetwijfeld meer lezen.
Kleine kinderen worden groot. Dat geldt ook bij TSM All Stars. En met de wetenschap dat de school niet meer bestaat, betekent dat uiteindelijk dat je met alleen groten overblijft. Die groten vormen inmiddels al jarenlang het enige team van TSM All Stars. En dan mag je team met hoofdletters schrijven.